Het is heerlijk fietsen in Ermelo. Alhoewel ik een beetje uit de toon val tussen alle bejaarden met super-de-luxe elektrische fietsen, blijft het een genot. Ik woon in het centrum, maar vijf straten verderop is er al weer een bos, een hei of een weiland. Almere heeft voor racefietsers ook charme: lange rechte wegen met goed asfalt voeren het tempo lekker op. Ermelo spant echter de kroon.

Na een lente verbouwen, een zomer en herfst met een pijnlijke knie en het overlijden van mijn moeder in december, kwam ik er dit voorjaar achter dat ik erg dik geworden was. Om dat achterstallig onderhoud aan te pakken kun je ‘lifestyle trainingen ’doen of ‘energetisch aarden’, maar dat past minder bij me dan gewoon racefietsen: Elke avond hetzelfde rondje, gedisciplineerd (behalve als het regent, dan wordt het de hometrainer).

Het is een bijzonder rondje. Elke keer lijkt het grotendeels heuvel-af te gaan, ondanks de slechtere conditie en luie spieren sinds de verwaarlozing en de kilo’s die mee omhoog moeten. Na een paar keer heb ik toch de hoogtemeters gecheckt. In totaal klim ik 200 meter. En daal ik dat dus ook, voor alle duidelijkheid, dat is de logica van een rondje. De stukken bergop voelen als een uitdaging, naar beneden als een beloning. Die laatste duren dus voor mijn gevoel het langst.

Soms voel je in je leven dat alles met de wind mee gaat of berg-af (in positieve fietserstermen). Da’s toch mooi: In the flow, on track, vibes, resonantie. Voor mr’s ook erg belangrijk. Maar hoe bereik je dat?

Sinds ik agile coach ben is de basis waardegestuurd werken. Steeds weer die vraag: waar doe je het voor, wat past daarbij, wat is de grondslag? Ons werk is zo complex (gemaakt) dat je snel kan verzanden in details en dan niet meer weet waarom je het deed. Neem nou de formatie. Als je niet oppast vliegen de fte’s je om de oren. Maar waardegestuurd kijken naar dat formatieplan laat je heel andere dingen zien. Bijvoorbeeld of werkdruk toeneemt of versnippering plaatsvindt. Of misschien zie je een verschuiving van onderwijstijd? Dan kan je daarover het gesprek voeren.

We nemen de tijd vaak niet om eerst met elkaar die waardes op een rijtje te zetten, maar het werkt wel. Ook voor een mr is de vraag: ‘waar ben jij van? ’een heel belangrijke. Dan kies je namelijk en kun je tevens wendbaar zijn. Niet om te zwabberen, maar door helder de context te geven waar ‘jij van bent’. Als je dat deelt, ontstaat er flow. Vier dat ook met elkaar, dat is mooi.

Ik heb periodes gehad in mijn leven dat ik het snoepje-van-de-maand moest zijn om dat gevoel te geven, maar daarmee was ik erg afhankelijk van de ander. Tegenwoordig geniet ik van samenspel en waardegestuurde creatie. Zelfs op de racefiets werkt dat door.