Een extraatje voor de leerkrachten op scholen waar het werk het zwaarst is, dat was de bedoeling van de arbeidsmarkttoelage in het Nationaal Programma Onderwijs – de miljarden om corona-achterstanden in te halen. Die toelage zou naar de 15 procent van de scholen gaan met het grootste risico op onderwijsachterstanden en het ministerie van OCW wist ook precies welke scholen dat zijn.

Simpel dus? Niet voor de stichting Viertaal, die speciaal onderwijs aanbiedt in een conglomeraat van zeven scholen (elf locaties) en vier ambulante diensten. Van de scholen vallen er volgens het ministeriële overzicht vier binnen de toelageregeling, maar het bestuur beslist anders: de extra gelden gaan naar alle medewerkers. Gevolg: de medewerkers op de moeilijkste scholen krijgen dezelfde eenmalige uitkering als hun collega’s elders.

De deelmedezeggenschapsraad van de regio Den Haag protesteert, en voert bij de geschillencommissie aan dat het personeel in de centrale medezeggenschapsraad hier nooit mee akkoord had mogen gaan. De toelage is geen schooloverstijgend onderwerp, redeneert de deelraad, kijk maar naar de lijst van de minister. Maar behalve die lijst geeft de regeling schoolbesturen ook de ruimte om het geld anders te besteden, zoals wel vaker bij OCW-extraatjes. En die ruimte mag het bestuur nemen, zodat de deelraad de procedure verliest. Die formele uitkomst bevalt de geschillencommissie niet, blijkt uit deze passage in de uitspraak: “Daaraan doet niet af dat het met instemming van de pmr genomen besluit mogelijk in strijd is met het in artikel 2 lid 2 neergelegde doel van de regeling.”

Landelijke Commissie voor Geschillen WMS, 29569, 9 december 2022